1. Achtergrond:

Waar komt u oorspronkelijk vandaan?
Mijn naam is Ali Sahmoud. Ik ben 23 jaar oud. Ik kom uit Palestina, Gaza en momenteel woon ik in het opvangcentrum van Arendonk.

Hoe was het leven in uw thuisland?
Het leven in Gaza was een echte hel en een ramp. Het is een onmenselijke omgeving om op te groeien.

Wat zijn uw mooiste herinneringen aan uw thuisland?
Mijn mooiste herinneringen zijn aan mijn ouderlijk huis en de momenten die ik doorbracht met mijn ouders en broers en zussen. Spijtig genoeg is dit huis verwoest tijdens de oorlog die er momenteel aan de gang is.

2. De migratiereis:

Kunt u iets vertellen over uw reis naar België?
Ik ben in Spanje aangekomen met mijn vader met een visum. Het doel was om naar België te komen. Mijn zus woont in Duitsland en we bezochten haar eerst voor een paar dagen. Mijn vader is er ziek geworden. De enige manier om een dokter te kunnen zien, was een asielaanvraag aldaar. In Duitsland had ik weinig kansen. Daarom ben ik naar België gekomen om asiel aan te vragen. Ook al weet ik dat ik weinig kans maak om in België te blijven, heb ik wel alle risico’s genomen en alles opgeofferd. Ik heb hier dan asiel aangevraagd. Eerst verbleef ik in het Klein Kasteeltje en na een week kwam ik in Arendonk terecht. Ik hoop om hier mijn dromen te kunnen uitbouwen en de veiligheid te vinden die er in mijn land niet is.

Wat waren de grootste uitdagingen onderweg?
De 1e uitdaging was de visum-aanvraag. Indien dit niet was goedgekeurd, hadden wij de illegale weg over zee moeten nemen, waar veel mensen het leven laten. Maar de grootste uitdaging was ongetwijfeld de onzekerheid dat we in het gevaarlijke Gaza zouden moeten blijven.
De 2e uitdaging was mijn thuisland verlaten en terecht komen in een land met een andere taal, een andere manier van leven. Ik kom uit een dorp, dus de vrees om opnieuw in een dorp terecht te komen in Europa, waar het moeilijk is om geïntegreerd te geraken. De mogelijkheden in een dorp zijn geringer dan in een stad.
De 3e uitdaging is dat je er helemaal alleen voor staat.
Owv deze uitdagingen had ik het gevoel dat ik niet op de juiste plaats ben. Het brengt veel twijfels met zich mee. Blijf je in je land waar je alles kent, maar waar het niet veilig is? Of ga je naar een veilige plaats waar je van 0 moet beginnen, zonder hulp.

3. Ervaring in België:

Hoe was uw eerste indruk van België?
De eerste indruk was zeer goed. De mensen zijn sociaal, open en respectvol. De meeste mensen spreken goed Engels en hebben er geen probleem mee om Engels te spreken, dus ik kan me hier goed uitdrukken. Owv de diversiteit voelde ik me welkom als vreemdeling.
Ik ben dankbaar voor de medische opvolging en de kans om de taal te leren of verder te studeren.

Hoe voelt u zich in het opvangcentrum van Fedasil Arendonk?
Ik voel me goed hier. Waar ik hier van hou, is dat er openbaar vervoer beschikbaar is om naar school te gaan, naar mijn vrijwilligerswerk te gaan of boodschappen te doen. Ik ben dankbaar dat ik hier medische hulp krijg en voor de assistenten die mij opvolgen.

Welke steun heeft u gekregen die voor u belangrijk was?
De mentale steun en motivatie kreeg ik van de medewerkers hier in het opvangcentrum. Elke assistent is goed voor mij, is zorgzaam en iedereen helpt me waar nodig, met de glimlach en vriendelijkheid. Als ik het moeilijk heb, tonen ze begrip. Sommigen zijn zelf migrant, dus verstaan heel goed wat wij hebben meegemaakt. Ik kwam hier aan als een gebroken mens.

4. Integratie en toekomst

Hoe probeert u zich aan te passen aan het leven in België?
Ik ben nu Nederlands aan het leren, om goed te kunnen communiceren. Dit zal de sleutel zijn tot een leven, integratie, een job, een opleiding, voor mijn toekomst. Ik doe vrijwilligerswerk uit dankbaarheid voor de gastvrijheid in België en de kansen die we hier krijgen. Bovendien wil ik anderen helpen die misschien nog in een grotere nood zijn. Ik krijg op mijn vrijwilligerswerk de mogelijkheid om Belgische mensen te leren kennen, te integreren, van hen te leren én mijn Nederlands te oefenen.

Wat zijn uw dromen en ambities voor de toekomst?
Het is mijn droom om een bachelordiploma als ICT’er te halen. Ik heb mijn studies moeten stoppen in mijn thuisland owv de veiligheid en het coronavirus, waar men niet op voorbereid was. Ik hoop werk te vinden in een electronicabedrijf.
Ik wil graag reizen in de toekomst, om mijn zus in Saoudi-Arabië te bezoeken, of mijn tante in Egypte.

5. Dag van de Migrant:

Wat betekent de Dag van de Migrant voor u persoonlijk?
Het heeft een grote betekenis voor mij. Deze dag wordt er aandacht besteed aan migranten. Zij zijn geen mensen uit de Oudheid, dieven of profiteurs. Wij zijn naar hier gekomen om te leven in veiligheid en iets van ons leven te kunnen maken, wat niet mogelijk is in ons land. Wij willen integreren. Wij zijn niet gevaarlijk. Het is belangrijk dat deze muur doorbroken wordt.

Welk bericht zou u willen meegeven aan mensen die meer over migratie willen begrijpen?
Vanaf mijn 1e dag hier heb ik mensen van verschillende nationaliteiten ontmoet. Velen van hen waren verbaasd over mijn Engels. Een migrant staat niet gelijk aan een holbewoner, niet-opgeleid of arm.
Er zullen, net als overal ter wereld, minder goede mensen tussen zitten. Maar de meerderheid is goed en bedoelt het goed. En iedereen zal ooit met een migrant in contact komen: als collega, als buur, als … Geef ons een kans om ons te bewijzen.