“Het was 2015, en oorlog in mijn moederland Syrië. Mijn vrouw, kinderen en ik voelden me niet meer veilig. We besloten daarom te proberen ons leven elders herop te bouwen. Ik vertrok alleen en bereikte de Europese kusten in een gammel en volgepakt bootje. Het was een heel moeilijke en gevaarlijke onderneming, maar ik had geen keuze. Ik besefte toen goed dat ik alles achterliet: ik zou me moeten aanpassen aan een nieuw land, een nieuwe cultuur, taal en tradities. In België vroeg ik asiel aan en werd er al snel als vluchteling erkend. Na een jaar sloot ik mijn gezin terug in de armen.”

Wat is jouw taak in het opvangcentrum?

“Ik werk in het zogenaamde flex-team: wij zorgen voor de sociale begeleiding en de logistieke ondersteuning in het opvangcentrum. Ik verdeel op gepaste tijden hygiënische producten (tandpasta, wc-papier, …) en zorg ervoor dat de bewoners hun beddenlinnen regelmatig kunnen wisselen. Ik verdeel ook klussen onder de bewoners: de wasserij bemannen, contactoppervlakken ontsmetten, de mindervalidedouche poetsen, … Ten slotte spring ik ook vaak bij als tolk, aan het onthaal en bij de medische en de sociale dienst.”

Ooit was jij zelf asielzoeker. Welke invloed heeft dit op je werk?

“Mijn persoonlijke ervaring komt mij hier goed van pas. Ik voel wat de bewoners voelen. Als de frustratie over hun situatie hen te veel wordt, probeer ik hen op een professionele manier gerust te stellen. Ik leg hen dan de grote lijnen uit over mijn eigen parcours, vraag hen geduld te hebben en verzeker hen dat het allemaal wel goed komt, stap voor stap. Dat helpt hen om de zaken weer wat minder zwart-wit te zien.”

Doe je je werk graag?

“Ik doe mijn werk heel graag. Toen ik als vluchteling erkend werd in België, wilde ik zo snel mogelijk kunnen bijdragen aan de economie van het land dat me verwelkomde. Ik heb een sociaal voelend karakter, en zou eerlijk gezegd niet in een fabriek, of met machines kunnen werken. Daarom wilde ik graag aan de slag in de sociale sector, en dit kon bij Fedasil.”

Welke boodschap wil je meegeven aan asielzoekers?

“Heb geduld, en probeer je zo goed mogelijk te integreren. Dat is belangrijk om een mooi leven te kunnen leiden. Grijp daarom de kansen die de Belgische overheid je biedt om hier op je eigen benen te kunnen staan.”  

… en aan de Belgische lezers?

“Probeer het je in te beelden: bij aankomst weet je van niets: als vluchteling moet je vanaf 0 beginnen. De uitgestoken hand van een ‘local’ is dan heel waardevol. Het kan de opstap voor je zijn om je draai te vinden in deze samenleving. Het geeft ook meer vertrouwen in de mensen hier, waardoor je je op jouw beurt ook positief wil inzetten. Ik ben er zeker van dat migratie een positieve factor kan zijn: als burgers en nieuwkomers samenwerken, komt dit het land ten goede.”

“Mag ik nog iets toevoegen aan dit interview? Ik maak van de gelegenheid gebruik om de overheid, Fedasil en de Belgische bevolking te bedanken voor de hulp die zij mij boden. En om de wereld, veiligheid toe te wensen!”