Jongvolwassen zijn brengt veel vrijheden maar ook uitdagingen met zich mee. Je staat nog maar net op je eigen benen en hebt nog zoveel vragen over het leven. Hoe wil ik mijn leven betekenisvol invullen? Wie ben ik en wat vind ik belangrijk? En hoe moet ik in hemelsnaam die gele vlekken uit mijn witte T-shirt krijgen? Gelukkig kunnen de meeste jongvolwassenen rekenen op een ouderlijke figuur die hen zachtjes begeleidt bij de overgang naar meerderjarigheid. 

Stel je voor dat je die levensvragen moet beantwoorden in de chaotische context van een opvangcentrum. Jongvolwassenen op de vlucht lieten alles achter wat ze kenden. Vaak zijn ze net dat jaartje te oud om te kunnen genieten van de zorgende begeleiding van de NBMV-werking. Ze moesten overhaast volwassen worden in een nieuw land met nieuwe waarden en normen. En dat doen ze zonder de hulp van vertrouwenspersonen die hen een beetje op weg helpen. Of niet? 

Fahim getuigt over project 18-21:

De foto is in Lier genomen. We gingen op kamp naar Center Parcs maar alle treinen waren kapot dus we moesten stoppen in Lier. We zaten even in een park en speelden samen frisbee. Het kamp was samen met het OC van Moeskroen. Zij kwamen ons ophalen met hun busje. Toen we aankwamen, aten we samen. Toen kleedden we ons om zodat we konden zwemmen. We probeerden al de glijbanen en speelden met een bal. Het was leuk. 

We zijn ook eens naar het graffitistraatje in Gent gegaan. Daar tekenden we zelf iets. Nadien zijn we gaan klimmen. En we hebben ook eens samen gegeten. Soms spelen we gezelschapsspelletjes, vooral Ludo. We worden ook geholpen bij het maken van een cv en het beantwoorden van berichten over werk. Ze bellen ook naar school als ik iets niet begrijp. (Vrije vertaling Engels/Pashtu naar het Nederlands) 

Kortom, project 18-21 probeert de stap naar volwassenheid en zelfstandigheid te vergemakkelijken. Zie het als een vuurtoren die schepen met jonge kapiteins de weg probeert te wijzen.