“Ik was wel zenuwachtig voor de eerste ontmoeting met Mibrak in het opvangcentrum van Kapellen. Maar de begeleiding van het centrum was erbij om uitleg te geven en alles in goede banen te leiden. Het viel heel erg mee en ze waren erg behulpzaam!”

Sien was al wat vertrouwd met het buddyproject via haar moeder, die buddy was geweest van een vrouw uit het opvangcentrum van Kapellen. Toen Sien zelf besloot om zich kandidaat te stellen, werd ze gekoppeld aan Mibrak, een vlotte en goedlachse 17-jarige jongedame uit Eritrea. “Mibrak kwam vaak op bezoek bij ons thuis. We wandelden of gingen fietsen of luisterden samen naar muziek. We praten ook veel over vroeger. Onrechtstreeks leerde ze door deze bezoeken ook mijn ouders en mijn broer en zus beter kennen.”

Een deel van de familie

Toen de coronacrisis uitbrak en het land in lockdown ging, besloot de familie van Sien dat Mibrak een maand bij hen kon verblijven. Op die manier ging ze ook echt deel uitmaken van de ‘gezinsbubbel’. Sien: “Ondertussen noemt ze ons zus, broer, mama en baba. Op dit moment is Mibrak uit het opvangcentrum vertrokken naar een kleiner opvanginitiatief verder weg van hier. Maar we blijven veel contact houden. Ze komt nog steeds regelmatig naar hier, of wij gaan bij haar op bezoek. In de nieuwe woning heeft ze het soms moeilijk, dus we proberen haar te helpen waar nodig.”

Een aanrader

“Ik zou iedereen aanraden om buddy te worden. Ik ben erg blij dat ik Mibrak heb leren kennen. We hebben fijne momenten samen en zij heeft me ook veel zaken uit haar cultuur leren kennen. Elk buddyschap verloopt ongetwijfeld anders. Mijn moeder heeft nu niet meer zoveel contact als in het begin met de vrouw van wie ze buddy was. Soms blijft het duren, soms niet.”