Begin dit jaar besloot Peter om zich kandidaat te stellen voor het buddyproject in Kapellen. Hij werd door de medewerkers gelinkt aan Filmon, een 17-jarige jongen uit Eritrea die ongeveer een jaar in België is. “We hadden nog maar net onze eerste kennismaking achter de rug in februari, en toen brak de coronacrisis uit. Het land was in lockdown en afspreken onmogelijk. We hielden wel wat contact via Whatsapp, maar uiteindelijk kenden we elkaar maar nauwelijks op dat moment.”

Toen de maatregelen versoepelden, nam Peter de draad terug op. “In het begin ging ik langs voor een wandeling in de omgeving van het opvangcentrum. Ondertussen spreken we ongeveer om de twee weken af. We fietsen regelmatig, daar houdt Filmon ook van. En ik ben hem ook aan het leren zwemmen. Niet eenvoudig! Maar Filmon is altijd gemotiveerd. Dus dat is fijn!”

Even weg uit het centrum

“Ik ben bijna dubbel zo oud als Filmon, maar dat merk je haast niet in onze gesprekken. Hij is erg volwassen voor zijn leeftijd. We hebben het over vanalles: over de meisjes in zijn klas, over alledaagse dingen, maar ook over zijn vluchtverhaal … We babbelen werkelijk over heel veel dingen. En we lachen ook heel veel! Filmon geniet er echt van om eens helemaal andere dingen te doen en even weg te zijn uit de context van het opvangcentrum.”

Waardevolle ontmoetingen

Ik geef les in beroepsonderwijs. Daar kom ik ook geregeld in contact met jongeren als Filmon, die nog niet zo lang in het land zijn. Na de les komen zij dikwijls met allerlei vragen naar me toe, ook over privéproblemen. Als leraar kan ik natuurlijk niet iedereen met elk probleem helpen, ik moet ook wat afstand bewaren. Door buddy te worden, wilde ik wel graag iets méér doen.  Dat is mijn grootste motivatie. Ook al is Filmon goed omringd door meerdere mensen, hij heeft hier toch deugd van.”