De Wet van 12 januari 2007 betreffende de opvang van asielzoekers en van bepaalde andere categorieën van vreemdelingen viert dit jaar haar tiende verjaardag. Voor deze gelegenheid organiseerde Fedasil op vrijdag 20 oktober een conferentie in Brussel voor de verschillende betrokkenen bij de evolutie van de Opvangwet.

Het doel van deze conferentie was om een balans op te maken van tien jaar toepassing van de Opvangwet en om de toekomstperspectieven binnen het Europese kader te bekijken. 

Meer dan 200 deelnemers

Juristen, academici, opvang- en beleidsmedewerkers, magistraten en ngo’s namen deel aan deze conferentie. De voorzitter van de arbeidsrechtbank van Brussel zat in het panel: “Deze conferentie biedt een unieke kans aan magistraten om de rechtspraak rond opvang uit te leggen.”

In zijn tussenkomst noemde Staatssecretaris Theo Francken de Opvangwet een ‘permanente legislatieve werf’: “Ondanks de regeringswissels de voorbije 10 jaar, bleef de essentie van de Opvangwet behouden: de materiële opvang. Daardoor heeft ons land de asielcrisis van 2015 kunnen weerstaan en hebben we niet de chaos gezien die er in andere landen heerste. Belangrijk is dat onze opvang warm en menselijk is. De kernwoorden blijven bed bad brood en begeleiding.”

Directeur-generaal Jean-Pierre Luxen van Fedasil verwees naar de ruimere context van de opvang: “Het Belgische opvangbeleid vloeit voort uit beslissingen op Europees niveau. Daarom spreken we ook zo vaak over de opvang in andere landen van de Europese Unie. We kunnen gerust stellen dat het opvangsysteem in België tot de beste behoort.”

De opvangwet

De Opvangwet legt het principe vast van de materiële hulp voor asielzoekers en maakt Fedasil verantwoordelijk voor de opvang. Onder deze materiële hulp verstaan we: onderdak, eten, kledij, medische, sociale en psychologische begeleiding, een dagelijkse uitkering en toegang tot juridische bijstand en tot diensten zoals tolken en opleidingen.

Sinds de inwerkingtreding in juni 2007 werd de Opvangwet verschillende keren gewijzigd, met name om een antwoord te bieden aan de opvangcrisis van 2009 tot 2012 en om in overeenstemming te blijven met het gemeenschappelijke Europees asielstelsel en met de rechtspraak.