Nawal en Sharaf Gul kwamen bij aankomst in het centrum in dezelfde kamer terecht en delen er sindsdien hun dagelijkse leven. Ze spreken elkaars taal niet, maar zijn als twee handen op één buik.
Samen bewijzen ze dat taal geen barrière hoeft te zijn voor vriendschap. Ook hun leeftijd niet; het is nooit te laat voor nieuwe ontmoetingen!