Elk jaar op 20 juni – Wereldvluchtelingendag - vragen we om stil te staan bij verhalen van mensen die op de vlucht zijn en gedwongen werden om hun thuis te verlaten omwille van oorlog, geweld of vervolging. 

Naast mensen op de vlucht zijn het ook moeders, vaders, broers en zussen, tuiniers, kunstenaars, mensen met hoop en angsten. Voor Wereldvluchtelingendag vroegen we aan 28 bewoners om een stukje van hun verhaal met ons te delen om zo de mensen achter de cijfers te leren kennen. 

“Kinderen moeten kind kunnen zijn”

“Via vzw Tumult volgde ik een cursus om animator te worden. Hierdoor ken ik heel wat spelletjes en activiteiten om kinderen blij te maken. Elke woensdag en zaterdag help ik met kinderanimatie in het opvangcentrum. Ik wil hen een fijne en ontspannende namiddag bezorgen zodat ze even hun problemen vergeten. Ik vind het belangrijk dat kinderen kinderen mogen zijn.

Deze zomer ga ik voor de derde keer mee op kamp met vzw Tumult. Aan deze kampen nemen heel veel anderstalige kinderen deel. Maar tijdens de kampen wordt er enkel Nederlands gesproken. Zo kan ik verder mijn Nederlands oefenen en helpen we elkaar met het verbeteren. Ik ben dankbaar  dat ik deze kans heb gekregen. 

Ontspanning voor mezelf vind ik ook belangrijk. Ik voetbal ondertussen al twee seizoenen bij VV Velm. Vorig seizoen maakte ik de meeste goals van onze ploeg en stond ik op de tweede plaats met het maken van assists. Ik ben nét niet zo goed als Eden Hazard.

Als ik ooit moet terugkeren, zou ik het jammer vinden om niet meer met kinderen te kunnen werken. In Irak krijg bestaan geen organisaties die activiteiten voor kinderen organiseren. De veiligheid kan door de oorlog niet verzekerd worden. Het is mooi dat dit in België wel bestaat. Zijn de kinderen gelukkig, dan zijn de ouders en de familie gelukkig. Gelukkig mogen zijn als mens vind ik belangrijk.”

Osamah uit Irak
Verblijft in het opvangcentrum van Sint-Truiden

Alle andere portretten vindt u terug via de pagina getuigenissen