“Als ik optreed, voel ik bijna nooit stress. Ik voel me gelukkig. Wanneer ik hoor dat mensen lovend spreken over mijn zangtalent, geeft me dat de motivatie om door te gaan.” Assad is een jonge vader uit Somalië, die samen met zijn zoontje in het opvangcentrum van Fedasil Lommel verblijft. Hij trad een tijdje geleden op tijdens een schoolfeest in de buurt, en liet zijn stem ook horen op de opendeurdag van het centrum.

"Ik zing eigenlijk al van kleins af aan, zo lang als ik me kan herinneren. Het is echt mijn passie en ik zing zo goed als heel de dag door. Waar dat talent vandaan komt? Ik heb eigenlijk geen idee… In mijn familie is er niemand die er zo mee bezig is als ik. Ik denk dat ik het vooral te danken heb aan mijn vrienden. Toen we als jonge gasten naar bruiloften en andere feesten in Somalië gingen en ze me hoorden zingen, raadden ze me aan om ermee door te gaan. Ik wilde echter eerst gaan studeren aan de hogeschool en daarna heb ik ook geprobeerd om nog naar de universiteit te gaan. Dat bleek dan toch niet echt iets voor mij te zijn, en gelukkig vond ik al snel mijn weg terug naar de muziek. Ik begon weer te zingen en kon mijn geld verdienen door op feesten en bruiloften op te treden. Ik werd meer en meer gevraagd door dj's en organisaties, en werd zelfs een beetje bekend”, klinkt het bescheiden.

Het geld dat Assad verdiende, gebruikte hij graag om anderen mee te helpen. “In Somalië was ik actief in verschillende liefdadigheidsactiviteiten. Ik hou er echt van om andere mensen te helpen en hen gelukkig te maken. Door te geven krijg je zoveel terug. Zo’n momenten verwarmen mijn hart.

Ik zing momenteel voornamelijk liedjes uit Somalië, maar ik droom ervan om in de toekomst ook in andere talen te leren zingen. Ik ben pas kortgeleden in België aangekomen en helaas beheers ik het Nederlands nog niet goed genoeg om liedjes van hier te zingen. Mijn zoontje spreekt de taal al wel een beetje. Ik vind dat erg goed en belangrijk, want we hebben hier een heel nieuw leven gekregen. We zitten in een nieuwe omgeving met nieuwe mensen om ons heen, en willen hier graag een toekomst opbouwen.

Of mijn zoontje soms met me meezingt? Nee, niet echt,” lacht Assad “maar hij is wel een heel goede voetballer!” klinkt het trots.