“Kijk naar de toekomst en maak vrienden!”

Fatin Alrubaie vluchtte in 2014 als alleenstaande moeder met haar 12-jarige zoon uit Irak. Ze kwamen in België terecht en verbleven een half jaar in een opvangcentrum van Croix-Rouge in Rendeux. Na 6 maand werden ze erkend als vluchteling. Ondertussen wonen Fatin en haar zoon in Mol en werkt ze als sociaal begeleidster in het opvangcentrum van Lommel. ‘Het is nu aan mij om mensen te helpen.’

Fatin is een alleenstaande mama, afkomstig uit Irak. In haar thuisland was zij aan het werk als professioneel vertaler. Toen ze in 2014 moest vluchten en in België toekwam, was haar zoon Zain 12 jaar oud. Het moeilijkste aan de hele reis en het traject als asielzoekster, vond ze duidelijk de continue bezorgdheid over haar kind.  ‘Vooral in het begin in België, was ik voortdurend ongerust.  We zaten met veel mensen samen in het opvangcentrum. Er waren heel veel verschillende nationaliteiten. Mijn zoon ging naar OKAN-klassen. Ik was voortdurend ongerust over hem, of alles wel goed zou lopen.’

Na hun erkenning verhuisden Fatin en Zain naar Mol, waar ze vandaag nog steeds wonen. Fatin behaalde alle niveaus van Nederlandse lessen en zocht al snel naar werk. Ze werkte oa anderhalf jaar bij het Agentschap voor Natuur en Bos van de Vlaamse Overheid. Haar zoon ging naar school en zit ondertussen al in het vijfde jaar van het College.

Droomjob

Dat Fatin in het opvangcentrum van Lommel aan de slag kon als sociaal begeleidster, was als een droom die in vervulling ging. ‘Ik weet van toen ik zelf in het opvangcentrum verbleef, hoe belangrijk deze job is. We helpen mensen met kledingbedeling, met activiteiten, met allerlei dagdagelijkse zaken. Ik vind het echt fantastisch om dit te doen!’

Wat Fatin vrouwen wereldwijd toewenst, en meer in het bijzonder vrouwen die op de vlucht zijn?

‘Kijk naar de toekomst. Iedereen draagt verhalen en problemen met zich mee. Maar het is belangrijk om in jezelf te blijven geloven en hoop te koesteren. Sta open voor nieuwe culturen en respecteer anderen. En maak veel vrienden!’

 “Het is belangrijk om jezelf te waarderen”

Jeanne verliet Congo in de jaren ’90. Ze was een erg actieve vrouw in haar thuisland, en deze filosofie behield ze ook in België. Vandaag werkt ze als verpleegkundige in het opvangcentrum in Charleroi.

“Mijn naam is Jeanne Tshika Ntumba en ik kom uit Congo. In 1992 moest ik mijn land ontvluchten omwille van de gewapende conflicten. Ik werkte er in het directieteam bij Gécamines, het staatsbedrijf voor het beheer van de mijnen in Lubumbashi in Katanga. Omdat ik niet uit de regio afkomstig was, werd ik van mijn job verjaagd, net zoals de andere directieleden. Ik werd ook op een lijst geplaatst van ‘te elimineren’ personen. Daarom ben ik samen met mijn familie naar België gevlucht, waar ik als vluchteling werd erkend.”

Eerste stappen in België

“In Congo leidde ik een erg actief leven: ik werkte, reed met de wagen …  Toen ik in België aankwam, in de regio van Manage (Henegouwen), wilde ik dat behouden. Daarom heb ik mijn diploma laten erkennen om snel weer aan de slag te kunnen. Vandaag werk ik in het opvangcentrum van Fedasil in Charleroi als verpleegster. Ik onderzoek de asielzoekers van het opvangcentrum, ik beheer het medisch materiaal, enz. Ik ben ook erg betrokken bij het platform ‘Migr’en santé’ die sensibiliseringsdagen organiseren over gezondheid voor migranten in de regio Charleroi.”

Voor andere vrouwen die tegelijk met mij zijn aangekomen, was het niet altijd evident om zo’n actief leven te leiden. Het was ook niet iets dat ze deden voor ze naar België kwamen. Ik heb hen aangespoord om te studeren, om te rijden, om niet thuis te blijven.. kortom, om zich te emanciperen! Dat is wat ik elke vrouw vandaag toewens, het is immers cruciaal om zichzelf te respecteren.”