Elk jaar op 20 juni – Wereldvluchtelingendag - vragen we om stil te staan bij verhalen van mensen die op de vlucht zijn en gedwongen werden om hun thuis te verlaten omwille van oorlog, geweld of vervolging. 

Naast mensen op de vlucht zijn het ook moeders, vaders, broers en zussen, tuiniers, kunstenaars, mensen met hoop en angsten. Voor Wereldvluchtelingendag vroegen we aan 28 bewoners om een stukje van hun verhaal met ons te delen om zo de mensen achter de cijfers te leren kennen. 

“Spelen, dat deden we meestal stiekem”

“In Somalië mochten we niet zo vaak spelen van onze ouders. Van kinderen - en zeker van een meisje - wordt verwacht dat ze helpen bij het huishouden, dat ze naar de Koranschool gaan of vader helpen met broodwinning.  Mijn ouders waren bovendien bang dat ik uit een boom zou vallen of gevaarlijke dieren zou tegenkomen. Een vriend van mij werd eens gebeten door een kleine krokodil.  Hier in België zijn er veel speeltuinen maar in Somalië helemaal niet.”

“Natuurlijk speelden we vaak stiekem wel en dat hebben we waarschijnlijk ook gemeen met de andere jongeren die we in België al hebben ontmoet.  Als jongens hielden we dan wedstrijdjes bomen klimmen of verspringen. Vaak kregen we dan ruzie met onze ouders omdat de blauwe plekken of kleine wondjes ons verraadden.” 

“Als meisje mocht ik nooit buiten spelen maar binnen speelden we soms een bikkelspel met keien.  Dit zorgde vaak voor leuke momenten die ik niet zal vergeten. Nu ik hier in België ben zou ik graag leren basketballen.  Dat is bij ons in Somalië als meisje ondenkbaar.”

“In het centrum hebben we nog nooit gespeeld als het niet mocht ;-).”

Fardo (16) en Abdi (14), broer en zus, uit Somalië.
Veblijven in het OOC Steenokkerzeel voor niet-begeleide minderjarigen.

Alle andere portretten vindt u terug via de pagina getuigenissen