• Epiphanie, 25 jaar, Senegalese
• Bewoonster van het opvangcentrum van Moeskroen

"Door muziek kan ik mijn gedachten verzetten en noten plaatsen waar ik geen woorden vind."

"Toen ik klein was droomde ik ervan om styliste te worden. Ik hou van kunst in alle maten en vormen. Later ben ik verliefd geworden op muziek. Ik had het geluk om muziek te ontdekken via mijn vader die verschillende CD’s had van artiesten als Salif Keita, Oumou Sangaré of Michael Jackson. Ik wilde zangeres worden. Mijn vader was politieagent en vond muziek louter iets ter ontspanning. Eén specifieke ontmoeting heeft mijn leven nochtans veranderd. Ooit heb ik kort gepraat met de bekende Senegalese zanger Dread Maxim Amar.  Hij zei me: “Ga door, kijk niet achter je. Dan zal het geluk je toelachen.” Hij moedigde me aan en gaf me mijn eerste gitaar.

Door muziek kan ik mijn gedachten verzetten en noten plaatsen waar ik geen woorden vind. Mijn gitaar is mijn vertrouweling geworden. Ze luistert naar me en zet mijn gedachten om in de meest zuivere vorm mogelijk. Gelukkig had ik een goede leraar, Adolphe Coly, die deel uitmaakte van het nationaal orkest van Senegal. Hij heeft me onder zijn vleugels genomen en dankzij hem kon ik op enkele van de bekendste festivals in Afrika optreden, zoals Les vieilles pirogues. 

Ik vind het heel belangrijk om via mijn muziek ook een boodschap over te brengen. Twee thema’s in het bijzonder raken mij sterk. De strijd tegen huiselijk geweld. En ik droom ook van een betere wereld waar discriminatie (in al zijn vormen) niet langer bestaat. Ik organiseer gitaarworkshops voor jonge bewoners die van muziek houden, zo deel ik mijn passie en kan ik tijd met anderen spenderen.