Rehan heeft besloten om naar Suleymania, in Koerdistan, terug te keren omdat hij zijn land en ouders miste. Zijn ouders hebben hem met open armen ontvangen en hij woont opnieuw bij hen sinds zijn terugkeer. Hij kreeg re-integratiesteun, die hij geïnvesteerd heeft in de winkel van zijn oom, die in autokabels handelt. Volgens hem gaat Rehan het vak kunnen leren en ervaring kunnen opdoen, i.p.v. onmiddellijk zijn eigen onderneming op te starten. Bovendien draait de winkel goed en is Rehan dankbaar voor de hulp die hem aangeboden werd, hoewel het volgens hem te moeilijk geweest zou zijn om zijn eigen zaak op te starten.

Het leven in Suleymania bevalt hem en hij houdt ervan om bij zijn ouders te zijn. Hij is niet meer van plan om terug te keren; blijkbaar zou hij dit om geen enkele reden doen hoewel hij zijn opvanggezin in België mist. Hij heeft er inderdaad goede herinneringen aan over gehouden en heeft nog regelmatig contact met hen.