• Orlando,  Salvadoraan
• Bewoner van het opvangcentrum van Luik

"Ik neem hier graag foto’s van de zonsondergang."

“Ik maak al 5 jaar foto’s met mijn huidige camera. Maar het is een passie die veel eerder ontstond. Een verhaal dat ik graag vertel… In het begin gebruikte ik het fototoestel van mijn vader, ik nam het altijd stiekem mee. Een analoge camera, met een rolletje van 36 foto’s. Mijn vader nam er een tiental en ik vulde de rest. Dat zorgde soms wel voor discussies (lacht). Als hij de ontwikkelde foto’s ging ophalen zei hij “kijk eens wat een mooie foto ik heb gemaakt” en dan antwoordde ik “maar nee, dat is mijn foto”! Nu we digitaal fotograferen  is alles anders uiteraard.

Op de universiteit volgde ik studies Journalistiek en verbeterde ik mijn techniek. Ik heb mijn studies niet kunnen afmaken, ik heb slechts 3 jaar kunnen studeren. Maar ik heb toch enorm veel bijgeleerd. Iedereen in mijn omgeving kende me als ‘de fotograaf’. Wanneer we in El Salvador naar het strand gingen vroegen mijn vrienden altijd of ik meeging. ‘Maar neem zeker je toestel mee’! zeiden ze dan.

Ik neem hier graag foto’s van de zonsondergang. In El Salvador gaat de zon tegen 18u of 19u ten laatste onder. Hier heb je in de zomer zon tot 22u en dat vind ik een heerlijk gevoel. Een foto maken is altijd een uniek moment. Het biedt een vlucht, een beetje zoals muziek. Ik doe meestal de twee samen: muziek luisteren terwijl ik foto’s maak. Dan ben ik even helemaal ergens anders….

Foto’s nemen: dat is observeren en het goede moment vastleggen. Zoals bij surfen, waar je moet wachten op de juiste golf. Je moet kunnen aanvoelen wanneer er iets staat te gebeuren. In een manifestatie kijk ik rond me en probeer te anticiperen op het moment dat iemand zijn hand zal opsteken, begint te roepen of zwaait met een vlag. Dat is waar fotografie voor mij over gaat: momenten zo natuurlijk mogelijk kunnen vastleggen.”