“Toen ik in 1996 met mijn mama hier in België aankwam, verbleef ik zelf in een opvangcentrum. Ik was toen 7 jaar en had er eigenlijk een heel leuke tijd. We werden er heel goed geholpen en toen wist ik al dat ik ooit zelf met vluchtelingen wou werken.

Ik kon dan ook mijn geluk niet op toen ik eind 2019 opeens 40 vacatures voor een opvangcentrum in Gent op de site van de VDAB zag verschijnen. Ik solliciteerde meteen voor 5 verschillende functies. Al van kinds af aan ben ik het gewoon om mijn mama, vrienden en kennissen te begeleiden naar verschillende instanties omdat ik de enige was die Nederlands sprak. Ik wou aanvankelijk als begeleidster van de niet-begeleide minderjarigen aan de slag, maar de vroege en late shiften vielen niet te combineren met een full time job als alleenstaande mama van twee kinderen.

Mijn job bij de logistieke dienst is super fascinerend, ik ben constant bezig en zit eigenlijk nooit stil. Veel mensen in mijn omgeving denken dat ik enkel goederen in ontvangst neem en deze uitdeel en dat dan op een lijstje moet bijhouden, maar het is echter veel meer dan dat. Het is eerst en vooral een sociale job: dagelijks kom ik in de shop en tijdens de lakenwissels met veel bewoners in contact.

De jobclub, waar we schoonmaaksets uitdelen aan de mensen die gemeenschapsdienst doen, is een van mijn favoriete taken omdat ik dan met de mensen meeloop om hun taken uit te leggen. Ik doe ook graag de intake van nieuwe bewoners, waarbij ik hen rondleid en toon wat de logistieke dienst doet en welke diensten we aanbieden.

Dit zijn slechts enkele van de 20 zaken die we dagelijks onder ons team van 5 personen verdelen. Zo moet iedereen ook wel eens een minder leuke taak doen, zoals het tellen en sorteren van het vuile linnengoed, wat ik liever niet in bijpassende geuren en kleuren beschrijf.

Toen ik hier startte had ik echt niet gedacht dat het zo’n veelzijdige job zou zijn. Ik herinner me nog goed dat ik hier bij de opstart van de boot meubels in elkaar zat te steken en met dozen wc papier liep te sjouwen in de bittere kou. Wat me echter het meest is bijgebleven uit die bijna 2 jaar hier, is de corona-uitbraak in het centrum met bijhorende lockdown. Het was ongelooflijk om te zien hoe sterk ons volledige ‘team’ wel is. Door de minimumbezetting werden ook medewerkers van andere diensten ingezet om de logistieke taken te ondersteunen, zelfs bewoners boden zich spontaan aan om te helpen. Allemaal samen, daar doe ik het voor.”

Tamara Lomidze werkt sinds de begindagen in het opvangcentrum van Fedasil Gent, waar ze als logistiek medewerker aan de slag is.