“Ik ben een echt familiemens”, begint Mario. “Toen ik een tijdje geleden aankwam in Lommel met mijn vrouw, dochtertje en een groot deel van onze familie, was ik ontzettend blij dat we allemaal samen konden blijven. Ik hou ervan om hier met hen op uitstap te gaan of gezellig met z’n allen te koken.” Mario is afkomstig uit Venezuela en verblijft met zijn familie in het opvangcentrum van Fedasil Lommel.

“Toen ik hier aankwam, ben ik meteen beginnen te helpen in het opvangcentrum. Zo heb ik bijvoorbeeld in onze bungalow de verwarming en het gasfornuis gerepareerd. Ik help ook andere families wanneer ze me vertellen dat er iets gedaan moet worden: ik voer kleine reparaties uit, maak caravans schoon, enzovoort. In Venezuela werkte ik als machine-operator, dus ik heb er wel verstand van”, legt hij uit. “Op een dag terwijl ik aan het werk was, zagen de medewerkers van het park [waarin het centrum ligt] hoe hard ik werkte en hoe graag ik vooruit wil in het leven. Ze vroegen of ik officieel voor hen wilde komen werken en uiteraard heb ik ja gezegd! Met het geld dat ik nu verdien, kan ik mijn familie ondersteunen. Misschien kunnen we zo binnenkort een toekomst uitbouwen. Daarnaast is het een goede manier om me bezig te houden, ik werk samen met enkele Belgen en Polen en we zijn goede vrienden geworden. Ze hebben veel respect voor mij en mijn achtergrond, en ik respecteer hen ook.”

Wanneer Mario niet werkt, gaat hij graag voetballen. “Ik hou erg veel van voetbal, ik ben dan ook een fantastische speler”, grapt hij. “Een tijdje geleden hebben we met alle Latijns-Amerikanen samen het wereldkampioenschap gevolgd, dat was echt één en al sfeer. Hier in het opvangcentrum spelen we ook regelmatig wedstrijdjes en ik koester deze bijzondere momenten. We vormen dan teams met andere families van over heel de wereld. Ondanks het feit dat we elkaars taal niet begrijpen en elk onze eigen cultuur en verhalen hebben, beleven we een fantastische tijd door samen te spelen. Het geeft ons de kans om even te ontsnappen uit onze bungalows en caravans, en ons hoofd leeg te maken.”

Hoewel Mario graag werkt en voetbalt, brengt hij het liefst van al tijd door met zijn familie. “Onlangs had mijn dochtertje haar proclamatie van de kleuterschool. Dat was echt een mooi moment. In het begin ging ze niet zo graag naar school: ze verstond de taal niet en had er moeite mee om vriendjes te maken. Naar het einde toe holde ze in de ochtend al zo snel met haar boekentasje weg, dat we nog maar amper de kans kregen om dag te zeggen”, grinnikt hij. “Op het moment dat ze haar proclamatie had en haar diploma kreeg, was ik apetrots. Ze hebben toen een mooie foto gemaakt, en we straalden allemaal” glimlacht Mario.