De 2 meisjes die verblijven in het opvangcentrum van St-Truiden namen deel aan de 100 km verderdaagzaamheid, een tocht verder dan verdraagzaam, verder met draagkracht.
 
Zij maakten deel uit van een enthousiaste groep van 150 jongeren tussen 14 en 18 jaar die door Vlaanderen en Brussel trokken in het teken van verdraagzaamheid.  Onder leiding van jeugdwerkers, opvoeders en leerkrachten startte het diverse team ( jongeren uit “de Dorpsstraat, maar ook begeleide buitenlandse jongeren zonder ouders die verblijven in België  ) reeds met de voorbereidingen.  Tijdens een eerste kennismakingssessie gingen de jongeren interactief aan de slag met muziek, performance en beelden. De jongeren namen deel aan een drietal expressieworkshops waarin kennis gemaakt werd met creatieve en artistieke werkvormen, gaande van fotografie over rap of striptekenen tot dans en performance.  Hierbij krijgen de enthousiastelingen instrumenten aangereikt om met hun indrukken en creativiteit aan de slag te gaan.
 
De eigenlijke tocht zou een kleine week in beslag nemen en het is aan de deelnemende jongeren om zelf hun route uit te stippelen.  De uitdaging bestaat eruit van zelf onderdak te zoeken, bij een plaatselijke boer of in de lokalen van een jeugdbeweging, zelf zorgen voor maaltijden, …  Eén van de doelstellingen van de tocht is vooral de plaatselijke gemeenschappen te betrekken bij het project.  Op deze manier ervaren de deelnemers het verschil en gaan op zoek naar manieren om daarmee om te gaan.  De essentie is dat de jongeren tijdens hun tocht woord, beeld en klank geven aan hun ervaringen. 
De mensen die ze onderweg tegenkwamen mochten ze uitnodigen om deel te nemen aan het slotfeest dat plaats vond op 17 augustus.  De tocht eindigde op een geheime locatie in Brussel waar de jongeren nog 2 dagen de tijd hadden om het slotfeest voor te bereiden.
 
Met hulp van professionals werden beelden, klanken en woorden gemonteerd en getoond aan het publiek. Hier werden de werken en performances van de voorbereidingen en de eigenlijke tocht “ en public” getoond.
 
Voor de 2 meisjes was het vooral een heel leerrijke ervaring .  Zij hebben letterlijk hun grenzen verlegd maar ook zonder twijfel het grote verschil gemaakt.  Zeker is dat beide meisjes indien mogelijk dit ganse avontuur willen overdoen..  Helaas nam de vermoeidheid tijdens de tocht elke dag toe maar opgeven kwam niet voor in hun woordenboek.  Met trots kunnen ze zeggen dat ze de tocht hebben uitgewandeld.  Dagelijks hadden ze contact met de individuele begeleiders van het opvangcentrum om hun ervaringen te delen.
Moe maar tevreden keerden ze uiteindelijk terug !
 
Proficiat aan Samba en Naomie voor deze fantastische prestatie en het aangaan van deze uitdaging !!!