Vanuit de vier windstreken belanden onze bewoners hier samen onder één dak. Vooral het Midden-Oosten en Latijns-Amerika, maar ook Afrika en een heel klein beetje Azië zijn vertegenwoordigd. Mettertijd zorgt dat voor heel wat kruisbestuivingen: Afrikaanse kindjes die je begroeten met “Hola”, en Spaanstalige jongeren die naast het Nederlands ook wat Arabisch oppikken.

Solidariteit

Maar diversiteit zit hem hier ook in de leeftijd. Omdat het gebouw een voormalig woonzorgcentrum is en de infrastructuur hieraan is aangepast, verblijven er bij Fedasil Zoutleeuw gemiddeld meer oudere asielzoekers. Van de ongeveer 90 bewoners telt het centrum op dit moment 12 zestigplussers. De oudste mag 82 jaren op zijn conto schrijven!

Solidariteit tussen jong en oud is er zeker. Zo doen de niet-begeleide minderjarigen (20 in totaal, een hele jeugdbeweging) wel eens boodschappen voor de ouderen of begeleiden ze hen mee op straat.

Ook asielzoekers (jong en oud) met een chronische ziekte of een mentale of fysieke handicap vinden hier trouwens een aangepaste infrastructuur voor hun noden. Voor deze fysiek kwetsbare groep werd een speciaal protocol uitgewerkt om deze groep zo veel mogelijk af te schermen van het risico op besmetting met het coronavirus. 

Van 82 naar 0

Een tiental kindjes tenslotte leven nog geen 4 jaar op deze aardbol. Zij zijn ‘de mascottes’ van het opvangcentrum. Blank, zwart of met krulletjes, zij toveren hier op ieders gezicht een glimlach. Momenteel doorlopen 11 families hun asielprocedure in het opvangcentrum. Elke familie woont trouwens samen op een kamer. Samen apart, een thema van deze tijd?