Omgaan met conflicten is een uitdaging voor iedereen die woont en werkt in een opvangcentrum. Maar conflicten gebeuren overal: in scholen, in het verkeer, tussen buren, binnen een gezin …

Uitdagingen en leerkansen

Velen bekijken conflicten als een probleem: “Het is weer zover! Waarom reageert ze zo? Kunnen ze niet gewoon de regels volgen?” Maar … je kan deze situaties ook zien als uitdagingen, als kansen om te leren. Niet makkelijk.

In het centrum proberen we de weg van herstelgericht werken in te slaan. Het komt erop aan om de balans te vinden tussen zorg (ondersteunen) en structuur (grenzen stellen). Verantwoordelijkheid is hierbij een centraal begrip. Wie schade aanricht, moet ook verantwoordelijkheid nemen. En met schade bedoelen we dan niet noodzakelijk materiële schade. Of het nu gaat over een ruzie tussen twee kamergenoten over het raam (open of dicht), over een handgemeen tijdens een voetbalspel, over een discussie tussen een nachtbegeleider en een niet-begeleide minderjarige die niet naar bed wil, over een bewoner die boos wordt op zijn sociaal werker. In deze situaties proberen we via herstelgericht werken te streven naar ‘beter samen leven’.

We wijzen daarbij vooral op het belang van praten met en luisteren naar elkaar. Via gesprekken gaan we na of de verschillende partijen nog door dezelfde deur kunnen. Wat is er nodig om weer verder te kunnen? Want niet-herstelde conflicten blijven je achtervolgen. We zeggen sorry, en soms ook niet, omdat het (nog) niet lukt.

Een begeleidster verwoordde het onlangs als volgt: “We zoeken geen schuldige, maar vragen elke partij na te denken over zijn aandeel.”

Als dit lukt, zijn we op zijn minst al halfweg.