Sinds januari 2019 werkt Ann Dewulf Leiva als verpleegkundige in het opvangcentrum. “Het kan er op de medische dienst erg hectisch aan toegaan,” vertelt Ann. “We ondersteunen de huisartsen en volgen de externe consulten nauwkeurig op. Tussendoor krijgen we oproepen voor dringende en allerhande vragen.”
Ann begeleidt onze bewoners ook op psychologisch gebied. Dat is haar specialisatie en ze is onze contactpersoon hiervoor. “Elke woensdagnamiddag maak ik extra tijd vrij om de jongeren psychologisch te ondersteunen, zodat ze geen school hoeven te missen.” Het is vooral dat contact met de bewoners zelf waar Ann haar voldoening uit haalt. “Geen enkele dag is dezelfde in deze veelzijdige en afwisselende job.”

Voordat Ann bij ons van start ging, werkte ze 22 jaar in een psychiatrisch ziekenhuis en de laatste 11 jaar als coördinator van een opnameafdeling voor ouderen met psychiatrische stoornissen. Verder heeft ze enkele jaren thuisverpleging gedaan als zelfstandige in bijberoep.
“Ik was op zoek naar een job waarbij het mensgerichte meer aan bod zou komen. Vooral de vluchtelingenproblematiek interesseert mij waardoor ik ook wel een stuk uit idealisme solliciteerde. Als student droomde ik er immers van om ontwikkelingshulp te doen. Deze job doet hier zeker iets van verwezenlijken.” Ann werkt heel graag met onze bewoners; “Werken met deze doelgroep is enorm interessant omdat ik dagelijks in contact kom met verschillende culturen en overtuigingen. Dat is erg boeiend en verruimt mijn blik op de wereld.”

Als alleenstaande mama van Casimir 11 jaar, heeft Ann weinig tijd voor hobby's. Ann is fervent kampeerder. In haar vrije tijd kan je haar terugvinden in haar caravan in een vallei in de Ardennen. Ann geniet dan met volle teugen van de natuur. En als ze dan ook nog eens kan dansen en zingen, dan is ze in haar element! Hiernaast mag een goed boek niet ontbreken. De politiek en de actualiteit volgt ze op de voet.
Ann is in België geboren, maar ze heeft Chileense roots. “Dat helpt toch wel om te begrijpen hoe moeilijk het voor onze bewoners is omdat ze alles hebben moeten achterlaten en dat het niet gemakkelijk is om te integreren.”