Kan je jezelf even voorstellen?
Ik ben Murilla Verheijen en werk sinds 3 februari 2020 op de medische dienst in het opvangcentrum in Arendonk. Ik ben 53 jaar heb 3 dochters en ondertussen 4 kleinkinderen. Mijn vorige job was in het ziekenhuis ZNA Jan Palfijn in Merksem. Daar heb ik eerst jaren op een acute Geriatrie gewerkt en daarna op de afdeling pediatrie.

Waarom ben je verpleegkundige geworden?
Op mijn 6 jaar zei ik al tegen iedereen dat ik kinderverpleegster zou worden. Ik ben inderdaad Verpleegkunde gaan studeren in Antwerpen in het Hoger Instituut voor Verpleegkunde Stuivenberg. Nadat ik was afgestudeerd als gebreveteerd verpleegkundige ben gestart op acute Geriatrie. Toen mijn kinderen oud genoeg waren, heb ik dan de brugopleiding naar Bachelorverpleegkundige optie Pediatrie gevolgd en ben ik gaan werken op de afdeling Pediatrie. Ik heb dan ook nog de BanaBa Pediatrie gedaan, maar deze stages heb ik niet kunnen afmaken omwille van gezondheidsproblemen.

Hoe ziet een gemiddelde werkdag op de medische dienst eruit?
In de voormiddag wordt de medicatie van de bewoners opgevolgd en doen we de verpleegkundige consultaties van de dag. Op maandag en woensdag komen daar bloednames bij. Deze consultaties dienen als triage om te bepalen wie er een dokter nodig heeft en hoe urgent dit is. In de namiddag vinden er Intakes van nieuwe bewoners plaats waarbij we de vaccinaties nakijken, lengte en gewicht opmeten en vragen naar gezondheidsproblemen, fysiek en/of psychisch. Hierbij bekijken we ook of ze al dan niet een doorverwijzing nodig hebben om door een arts gezien te worden.
Verder heeft elke verpleegkundige ook een deeltaak. Mijn deeltaak is Kind en Gezin en vaccinaties. 1x per maand komt Kind en Gezin naar het opvangcentrum. Op deze manier kan ik mijn pediatrische kant nog wat ontplooien.
Van alle bewoners wordt de vaccinatiestatus bijgehouden. In het aanmeldcentrum krijgen zij de eerste vaccins toegediend, maar vaak is er nog een volgende nodig als ze in het centrum aankomen.  
Als verpleegkundige zijn we ook verantwoordelijk voor de medicatie. Dit gaat over medicatie die aanwezig is op de medische dienst, maar ook medicatie voor personen die hun medicatie niet zelf kunnen beheren om welke reden dan ook. 
Een ander deel van onze taken is wondzorgen uitvoeren, zowel kleine als grotere wonden. We hebben een fijne samenwerking met een lokale zelfstandige verplegingsgroep.

Wat geeft jou de meeste voldoening?
Ik werk graag met kinderen en vind de educatieve rol als verpleegkundige hierbij heel leuk. Ik vind het heel belangrijk om de ouders te betrekken in de zorg bij hun kinderen en welke verantwoordelijkheid ze hierbij kunnen nemen. Bij volwassenen met bepaalde aandoeningen probeer ik hen bij te brengen hoe ze de behandeling moeten uitvoeren en waar nodig werk ik met beeldmateriaal en doe ik het voor. Het is een fijn gevoel als je merkt dat na verloop van tijd mensen je beginnen te vertrouwen en meer open staan voor je advies.
Ik word ook heel blij als de mensen blij zijn om mij te zien of mij bij mijn naam noemen. Ik spreek de mensen ook graag met hun naam aan ipv hun badgenummers. 

Wat is de grootste uitdaging?
De verschillende culturen en de daarbij horende taalbarrière zijn een uitdaging in de zorgverlening. Het vraagt telkens een inleving wat deze mensen verwachten. En soms moet je deze verwachtingen bijstellen. Heel veel asielzoekers staan ook zeer afwijzend tegenover vaccinaties. Telkens moet je hier weer uitleggen welk belang het heeft voor de samenleving om hier toch voor te kiezen. In het belang van bepaalde therapieën is het belangrijk om streng te zijn. Anderzijds kunnen we niet alle zorg aanbieden omdat dit niet goedgekeurd is door de overheid. Het gebeurt dat we behandelingen niet mogen opstarten. Dit is ook een moeilijke boodschap om te geven. Asielzoekers krijgen namelijk dringende medische hulp.

Wat zou je doen als je geen verpleegkundige zou zijn?
Van jongs af aan wilde ik verpleegkundige worden. Een jonge meisjesdroom van mij was om ontwikkelingshulp te doen. Ook heb ik even gedacht om zoöloog te worden. En zou ik in een oerwoud onderzoeker zijn. Dit is toch maar rap opgeborgen geraakt aangezien ik doodsbang ben van bijen, spinnen en ander gedierte. Actrice leek me ook nog een leuke job. Dan kon ik telkens iemand anders zijn. Maar er is 1 ding dat ik echt nog zou willen zijn en dat is forensisch patholoog. Iemand die autopsies uitvoert. Onnodig te zeggen dat Bones 1 van mijn favoriete series is.