“Ik ben Seamus, maar iedereen noemt me ‘Ché’. Ik ben 53 en ben al ongeveer zeven jaar actief als vrijwilliger in het Aanmeldcentrum in Brussel.

De taken die ik hier uitvoer

“Ik kom hier dus al van toen het Aanmeldcentrum nog gewoon het Klein Kasteeltje was, een regulier opvangcentrum. Ik ben begonnen in de bibliotheek. Ik zocht boeken uit voor de bewoners. Nadien werd de bib omgevormd tot een computer- en wifilokaal. Het was een gezellige plek waar iedereen binnen- en buiten kon gaan; een soort van internetcafé. De bewoners konden ook bij me terecht om gratis tickets te vragen voor het zwembad in Molenbeek.

Vandaag houd ik toezicht in de Cyber Room. Ik help de mensen om de computers te gebruiken. Maar het is meer dan dat. Samen gaan we op zoek naar vrijetijdsbestedingen of maken we een Facebookprofiel aan, zodat ze contact kunnen opnemen met hun familieleden.”

Hoe ben je hier terecht gekomen?

“Mijn vriendin zag een oproep voorbijkomen. Ze zochten hier een vrijwilliger om één keer per week een handje te helpen. Tegenwoordig kom ik elke dag! Ik voel me toch wat verantwoordelijk. Als ik een dag skip, zit ik ermee verveeld dat ik de bewoners niet kan helpen. Ik nam noodgedwongen een pauze tijdens de pandemie, maar van zodra de COVID-maatregelen versoepelden, ben ik er opnieuw ingevlogen.

Eigenlijk is dit werk me op het lijf geschreven. Ik durf mezelf een geek te noemen. Het zit in mijn bloed denk ik. Mijn vader begon in de jaren ’50 voor IBM te werken. Toen ik klein was verhuisden we van Schotland naar Frankrijk. Twintig jaar geleden baatte ik in Parijs een internetcafé uit. Ik begon geïnteresseerd te raken in grafische vormgeving en experimenteerde met het maken van 3D-animaties. Het was mijn hobby én mijn job.

Vzw Vrienden van het huizeke schonk het centrum deze zomer enkele computers en ik heb me geamuseerd met ze gebruiksklaar te maken.”

Het leukste is/De mooiste momenten zijn …

“Als ik iemand iets kan bijbrengen. Zo merk ik bij de kinderen in het centrum dat ze het gewoon zijn om met hun GSM te werken en vaak niet met een toetsenbord overweg kunnen. Ik leerde hen dactylo en op een week tijd konden ze typen als een pro. Ze hebben zelfvertrouwen en gaan ervoor. Dat was echt leuk om te zien!

Vroeger bleven de bewoners hier langer en leerde je hen kennen. Nu is het helemaal anders, maar ik kan hen wel telkens opnieuw iets leren.”

De grootste uitdaging vind ik….

“Werken met beperkte middelen. Je moet ‘courage’ en verbeelding hebben. Maar we zitten in hetzelfde schuitje en zijn solidair.”

Waarom zou je anderen aanraden om vrijwilligerswerk te doen in een opvangcentrum?

“Ik vind het een dankbare job. Elke dag kan ik voor iemand wel iets betekenen, hoe klein ook. Ik ontmoet hier bovendien geweldige mensen uit alle uithoeken van de wereld. Voor wie twijfelt: ga ervoor!”

Bedankt aan Seamus en onze vele andere vrijwilligers voor hun onmisbare steun! Ook interesse om vrijwilligerswerk te doen? Contacteer ons voor meer info!